Gecə yarı idi.İçi qızla dolu olan “qalınvagen” gəlib restoranın əsas giriş qapısının ağzında dayandı.Mən gözətçi tikilisinin geniş pəncərəsindən qollarımı çarpaz tutub obyektin bağlı olduğuna işarə etdim. Amma maşın getmədi , beş-altı dəfə uzun uzadı siqnala basıb saxladı. Siqnalın səsi o qədər gur idiki əsəblərimə toxundu. Əsgərlikdən təzə gəlmişdim beynim qan idi. Qapıdan hirslə çıxıb maşına tərəf şığıdım .Maşına çatıb başını pəncərədən uzadan oğlana

– Ayə qanmadın işarə etdimki bağlıdıda -dedim. Bayaqdan bəri maşında gülüşən qızlarında elə gədənində gülüşü üzündə dondu.O özünü bir təhər topluyub:

– Qaqaş görünür sən bura təzə çıxırsan. Ona görə də məni tanımadın. Mən bu restoranın yiyəsiyəm.

-Mənə deyilməyib ki, restoranın yiyəsi gələndə burax içəri. Sabah səhər səkkizə qədər heç kim içəri girə bilməz. Mənə belə təlimat veriblər.

– Onda siz rəyisinizlə dəqiqləşdirin. Deyərsiz Rasim məllim gəlib.

-Mən bu vaxtı rəyisi narahat edə bilmərəm. Zəhmət çəkin otelə gedin.

– Aç qapını birini verərəm sənə -oğlan başıyla qızları göstərib gülümsədi.

– Bağışla amma hamsını versəndə açan deyiləm . -deyib qayıtdım gözətçi otağına.Oğlan na əlac qalıb maşını sürüb getdi.

Səhər tezdən həmin oğlanın gözətçi otağına tərəf gəldiyini görüb çölə çıxdım.

– Buyur müdür xoş gəlibsən nə lazım idi.

-Heç səniynən biraz söhbətim var qaqaş.

– Eşidirəm – Dünən bura gəldiyimin heç kimə demiyibsən ?

– Yox nə olub ki? – Ayə qaqaş hallı olmuşam , başım özümdə olmuyub.Rəyisə zadə deyib eləmə , atam bilsə zibili çıxar.

– Narahat olma demərəm.

– Hə yeri gəlmişkən sən mənə yaman tanış gəlirsəne qaqa.

– Valla nə deyim mən sizi tanımıram. Bunu mənə çox adam deyir (gülümsədim)

– Suyu şirin oğlansan yəqin ona görədi.

– Bəlkə əsgərlikdə bir yerdə olmuşuq?

– Yo mümkün deyil .

– Niyəki ? Təvəllüdün neçədi?

– 92.

-Temboli eyni təvəllüdük. Harda olubsan əsgərlikdə ?

– Naxçıvanda Dövlət Sərhəd Xidmətində. Üzüm güldü.

– Doğurdan? Day denən əsgərlikdə bir yerdə olmuşuqki.Hansı piriziv olmusan.

– Piriziv nədi?

– Yəni hansı ayda çağrılıbsan əsgərliyə.

– Diyəsən aprel ayı idi.

– Eyni pirizivik.Niyə mən səni görməmişəm orda.

Oğlan gülümsədi.

– Mənim dayım genral leytinantdı qaqa. Heç Naxçıvana ayağım dəymiyib mənim. Bircə onu bildimki 18 -ci zastavıya düşmüşəm adım orda gedir. Qalan heç nədən xəbırim olmuyub. Hərbi biletimi dayım ad günümdə səbətə bükdürüb mənə hədiyyə etdi .

– Mənim nitqim qurumuşdu .Danışmağa söz tapmırdım gözümü onun gözlərindən gizlətməyə çalışırdımki gözlərimdəki nifrəti görməsin. Ən qəribəsi o idi ki, Genralın bacısı oğlu yox mən utanırdım. Elə qururlu dayanmışdı elə bil il yarım can qoyub qışın soyuğunda yayın istisində qəlbində ata ana həsrəti çəkə- çəkə xidmət edib hərbi bilet alan mən yox o idi.